تحلیل مکانی احتمال رخداد بارش در ایران در فازهای مختلف سیگنال اقلیمی مادن-جولیان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

دانشگاه تهران

چکیده

سیگنال بزرگ‌مقیاس مادن-جولیان (MJO) یکی از عوامل تأثیرگذار بر رخداد بارش در نواحی حارهّ‌ای و حتّی برون حارهّ‌ای است. تأثیر این سیگنال بر خصوصیات بارش عموماً در نواحی جنوبی ایران بررسی شده ‌است. هدف این پژوهش، بررسی توزیع مکانی احتمال رخداد بارش‌ در ایران بر اساس فازهای مختلف MJO است. داده‌های مورد استفاده متشکل از شاخص روزانه‌ MJO و بارش روزانه پایگاه‌ داده‌ تحلیل مجدد ERA-Interim در محدوده جغرافیایی ایران با قابلیت تفکیک 5/0 ‌درجه در شش‌ماه سرد سال، نوامبر تا آوریل ۱۹۷۹-۲۰۱۶ می‌باشد. فازهای مثبت و منفی MJO بر مبنای فازهای هشت‌گانه شاخص ویلر و هندون (۲۰۰۴) در نظر گرفته شده‌اند. تحلیل همزمانی وقوع بارش‌ها و فازهای مختلف MJO نشان داد که در فاز منفی MJO، احتمال رخداد بارش متناسب با عرض جغرافیائی از جنوب به شمال کاهش می‌یابد. همه نقاط در محدوده مطالعاتی حدّاقل ۴۵ درصد بارش خود را در فاز منفی دریافت کرده‌اند. این مقدار در عرض‌های ۲۵ درجه جنوب کشور به حدود ۷۵ درصد می‌رسد. به عکس، احتمال رخداد بارش در فاز مثبت به صورت تقریباً منظم از جنوب به شمال افزایش می‌یابد و همه نقاط محدوده مورد بررسی حدّاقل ۲۵ درصد بارش خود را در این فاز دریافت کرده‌اند. این مقدار در شمال و به ویژه شمال غرب کشور حدّاکثر مقدار ۶۰ درصد دارد که نسبت به فاز منفی تقریبا ۲۰ درصد افزایش یافته است. کمترین احتمال بارش در فاز مثبت، مربوط به جنوب کشور و عرض‌های ۲۵ درجه است که احتمال رخداد بارش نسبت به فاز منفی ۵۰ درصد کاهش یافته است.

کلیدواژه‌ها