نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• محمد تقی دستورانی ¹
• زهرا محمدی مقدم ²
• امیر اسماعیل پور زرمهری ³
• منصوره سید حسنی ⁴

¹ استاد گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه فردوسی مشهد

² دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت مناطق خشک و بیابانی، دانشکده کویر شناسی دانشگاه یزد

³ دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی آبخیزداری، دانشگاه فردوسی مشهد

⁴ کارشناس ارشد پژوهشی، مرکز ملی تحقیقات و مطالعات باروری ابرها

چکیده

یکی از حساس ترین مراحل کار پروژه‌های افزایش بارش به وسیله باروری ابرها پاسخ به سؤال میزان راندمان باروری یا مقدار آب اضافی استحصالی در اثر اجرای پروژه باروری ابرهاست. در این تحقیق جهت ارزیابی این نوع پروژه‌ها از نظر میزان آب استحصالی در اثر اجرای آن در استان اصفهان در سال آبی 88-87، از دو روش کنترل شناور وکنترل ثابت استفاده‌گردیده و این دو روش با هم مقایسه شدهاند. در روش کنترل شناور، با توجه به اثر دو ساعته مواد پس از تزریق به ابر، بر روی نقشه مربوطه منطقه حاصل از روی‌ هم ‌اندازی مناطق تحت تأثیر مواد باروری در پروازهای انجام شده در هر ماه به عنوان منطقه هدف لحاظ می‌شود، سپس نواری به عرض 50 الی 70 کیلومتر از مرز منطقه هدف به‌عنوان ‌منطقه کنترل در نظر‌گرفته می‌شود. لازم به ذکر است که در روش کنترل ثابت به جای ارتفاع بارش ایستگاه‌های منطقه کنترل حجم بارش ایستگاه‌های کنترل در نظر گرفته می‌شود. نتایج به دست آمده از این تحقیق به این ترتیب می‌باشد که در روش کنترل ثابت در ماه‌ ژانویه هیچ گونه تغییری در روند بارش ایجاد نشد در صورتی که در ماه‌های فوریه، مارس به ترتیب 76% و 31% افزایش بارش و در ماه آوریل 33- % کاهش بارش را نشان می داد. همچنین نتایج با استفاده از روش کنترل شناور در ماه‌های فوریه و مارس به ترتیب 71% و 28% افزایش بارش و برای ماه‌های ژانویه و آوریل به ترتیب 5-% و 27/5-% کاهش بارش را نشان می داد.

کلیدواژه‌ها

• باروری مصنوعی ابرها
• تأمین آب
• ارزیابی باروری ابرها
• بارندگی
• اصفهان

موضوعات

• هواشناسی همدیدی